Praca socjalna to kwalifikowana usługa społeczna, polegająca na udzielaniu pomocy osobom, rodzinom i środowiskom słabszym, tak aby uczynić je bardziej życiowo samodzielnymi, przywrócić poczucie sprawstwa, kontroli i odpowiedzialności oraz ograniczyć negatywne skutki ich marginalizacji czy wykluczenia. Współczesna praca socjalna to zinstytucjonalizowana i sformalizowana forma pracy społecznej podejmowanej wcześniej przez niezawodowych, ale dobrze do tego przygotowanych społeczników. Niestety, ta instytucjonalizacja i formalizacja w pewnym sensie „wpycha” pracowników socjalnych w gorset urzędniczy, czyniąc z nich w oczach klientów bardziej dysponentów materialnej pomocy i kontrolerów zachowań niż sojuszników na drodze do odzyskania samodzielności życiowej i podmiotowości. Odpowiedzią na to jest powrót pracy socjalnej do swoich społecznych, pozarządowych korzeni.
Temat ten został podjęty w trzecim specjalnym numerze kwartalnika „Trzeci Sektor”.
W numerze:
Marek Rymsza
Zatoczyć koło. O potrzebie instytucjonalizacji i deinstytucjonalizacji pracy socjalnej
Ilona Kość Historyczno-kulturowe uwarunkowania pracy socjalnej
Agnieszka Golczyńska-Grondas Polski trzeci sektor a profesjonalne pomaganie
Magdalena Czochara Praca socjalna z osobami bezdomnymi w Polsce – rozwiązania modelowe stosowane w organizacjach trzeciego sektora
Marta Gumkowska Kondycja organizacji socjalnych w Polsce
Maria Radziejowska Rewitalizacja podwórek sąsiedzkich jako forma pracy socjalnej
Joanna Skrzypowska, Justyna Witkowska Salezjańskie Oratorium im. św. Jana Bosko.
Znajdź mi ten milion Rozmowa Magdaleny Dudkiewicz z Anną Machalicą-Pułtorak, prezes Stowarzyszenia „Otwarte Drzwi”
Hubert Izdebski Uwarunkowania instytucjonalnoprawne ustanowienia zawodu pracownika socjalnego zawodem zaufania publicznego
Emilia Lichnerowicz Praca socjalna w organizacjach pozarządowych i instytucjach publicznych – perspektywa pracownika socjalnego
