Wspólnoty wyznaniowe w Europie są finansowane zarówno z własnych środków, jak i z funduszy państwowych. Środki własne wspólnoty mogą pochodzić na przykład z darowizn wiernych, przychodów z posiadanych nieruchomości lub ze świadczonych usług. Fundusze państwowe mogą przyjmować formę płatności bezpośrednich z budżetu państwa (o charakterze ogólnym lub wypłacanych w ramach finansowania konkretnej działalności religijnej albo na mocy szczególnych praw przysługujących wspólnocie wyznaniowej) lub płatności pośrednich, takich jak zwolnienia podatkowe.
Świadczenia mogą pochodzić z różnych instytucji państwowych. Ich źródłem na poziomie lokalnym mogą być jednostki terytorialne, prowincje, rządy krajowe w państwach federalnych czy kantony, a na poziomie krajowym – szczebel centralny państwa, na przykład Republika Francuska. Poniższe opracowanie nie czyni rozróżnienia między różnymi szczeblami państwa, wszystkie one bowiem – w celu zachowania jasności przekazu – są traktowane jako „państwo”, niezależnie od konkretnego statusu prawnego, jaki mają w danym kraju.
