Publikacje

Niniejszy tekst jest próbą analizy polityki integracyjnej uchodźców w Wielkiej Brytanii, z uwzględnieniem tła historycznego, oraz skali napływu migrantów przymusowych, procesu kształtowania się polityki integracyjnej oraz oceną jej skuteczności i przedstawieniem niektórych rozwiązań integracyjnych. Jest on również refleksją nad tym, które brytyjskie rozwiązania integracyjne mogłyby być skutecznie aplikowane na gruncie polskim. Wyraźnie widoczna jest dysproporcja w liczbie uchodźców przyjmowanych przez oba kraje oraz w skali doświadczeń związanych z radzeniem sobie z dużą liczbą migrantów przymusowych, co w oczywisty sposób jest powodowane choćby historią czy kondycją gospodarczą Wielkiej Brytanii i Polski. Z uwagi na fakt, że Polska jest na etapie ewolucji z kraju typowo emigracyjnego do przyjmującego imigrantów, doświadczenia krajów imigracyjnych (w tym m.in. Wielkiej Brytanii), powinny stanowić źródło inspiracji i nauki w tworzeniu efektywnych narzędzi integracji uchodźców. Mając to na uwadze, należy również pamiętać o różnicach między tymi krajami, choćby takimi, jak inne zobowiązania międzynarodowe, w tym obecność Polski w strefie Schengen, czy też fakt posiadania przez Polskę jednej z najdłuższych wschodnich granic zewnętrznej Unii Europejskiej. To w oczywisty sposób zmienia pozycję geopolityczną państwa nakładając zobowiązania, które Wielkiej Brytanii w tym kontekście nie dotyczą, a co pośrednio związane jest z napływem azylantów i ich późniejszej integracji. Przez długi czas migranci humanitarni traktowali Polskę jako przymusowy przystanek na szlaku prowadzącym do Europy Zachodniej, m.in. do Wielkiej Brytanii. To, czy ta sytuacja ulegnie zmianie, zależy od wielu czynników. Bez wątpienia jednym z nich jest perspektywa ułożenia sobie życia w Polsce. To z kolei w olbrzymiej mierze zależy od faktu, czy integracja uchodźców zostanie poprowadzona w taki sposób, by wyjazd na „mityczny Zachód” nie był dla nich jedyną możliwością (ze Wstępu)