Powszechny dostęp do ochrony zdrowia to koncepcja propagowana przez Światową Organizację Zdrowia od czasów jej powstania. Bezpośrednim impulsem dla tej idei było uznanie prawa do zdrowia za jedno z praw podstawowych czy – inaczej – jedno z praw człowieka. Przyjmując tę zasadę, w krajach wówczas rozwijających się i rozwiniętych systemy zdrowotne zaczęły być reformowane pod kątem uniwersalizmu, tak aby możliwość korzystania z wysokiej jakości świadczeń medycznych była dostępna dla jak największej liczby obywateli . Nasilenie się zjawiska migracji i sposób, w jaki poszczególne państwa radzą sobie z tym fenomenem, okazał się jednak dużym wyzwaniem dla służby zdrowia w wymiarze zapewnienia odpowiednich świadczeń tej grupie społecznej.
Niniejszy raport stanowi ogólne opracowanie i zdiagnozowanie sytuacji w zakresie przeszkód w dostępie do opieki zdrowotnej dla wszystkich grup migrantów. Opiera się on na analizie źródeł zastanych i jest podzielony na trzy części, z których pierwsza dotyczy przeszkód strukturalnych, druga – przeszkód kulturowych, a trzecia – przeszkód dyskryminacyjnych w korzystaniu ze świadczeń medycznych.
Główne wnioski z badania 
